NC KYUMIN ไม่ได้ขอให้มารัก

ทันทีที่คยูฮยอนรูดซิปจนสุด แผ่นหลังขาวเนียนก็ปรากฏขึ้นสู่สายตา คยูฮยอนจับไหล่บางของซองมินแล้วก้มลงฟังจมูกไปที่ต้นคอขาวจนซองมินสะดุ้งด้วยความตกใจ

                “เอ่อ .. พี่คยูฮยอน จะทำอะไรฮะ”

                “สวย วันนี้ซองมินสวยมากเลยรู้มั้ยครับ สวยจนพี่ไม่อยากให้ใครมองซองมินเลย”

                คยูฮยอนพูดราวเหมือนคนเพ้อ จมูกโด่งก็ไม่หยุดรุกรานลำคอขาว ปากก็พรมจูบขบเม้มไปทั่วแผ่นหลังขาวอย่างแสนรัก สัมผัสอ่อนโยนเสียจนซองมินรู้สึกไหวสะท้าน อยากจะพูดอยากจะห้าม แต่ใจเจ้ากรรมก็ดันต่อต้าน เพราะซองมินเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกดีกับสัมผัสของคยูฮยอน

                “อ่ะ อือ พะ พี่คยูฮยอนฮะ”

                ซองมินครางเสียงหวานเมื่อคยูฮยอนใช้ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง ส่วนมือที่ว่างอยู่ก็บีบเค้นหนัก ๆ ที่สะโพกอวบ ส่วนอีกข้างก็ค่อย ๆ ปลดชุดเจ้าหญิงแสนสวยออกจนตอนนี้ซองมินเหลือเพียงแค่ชั้นในสีขาวตัวบางเท่านั้นที่ปกปิดส่วนอ่อนไหวอยู่ คยูฮยอนค่อย ๆ ดันกายอวบของซองมินให้เดินไปทางโซฟาสีแดงเพลิงที่เมื่อกี้เขายังอาศัยนั่งรอซองมินอยู่ และเพียงเสี้ยววินาทีคยูฮยอนก็หันกายของซองมินให้มาเผชิญหน้า และนั่นก็ทำให้ซองมินเริ่มรู้สึกตัว

                “เอ่อ พะ พี่คยูฮยอนฮะ คือผมยะ”

                “ซองมินของพี่สวยมากเลยรู้ตัวมั้ยครับ สวยจนพี่อดทนไม่ไหว”

                ซองมินที่กำลังจะเอ่ยปากห้ามคยูฮยอนเป็นอันได้หุบปากฉับเมื่อคยูฮยอนเอ่ยพูดขัดซองมินมาเสียก่อน แต่ที่ทำให้ซองมินเสียการทรงตัวคงจะเป็นคำพูดตรงสุดกู่ที่คยูฮยอนเอ่ยขึ้นในประโยคถัดมา

                “พี่ทนไม่ไหวแล้วครับคนดี ... พี่ขอนะ ขอรักซองมินนะครับ”

                คยูฮยอนเอ่ยขอเสียงแหบพร่าที่ปกปิดอารมณ์ที่พุ่งพรวดของตัวเองไม่มิดไม่รอให้ซองมินได้ตอบก็ดันร่างอวบของซองมินให้นอนราบไปกับโซฟาตัวยาว ซองมินก็ได้แต่มองคยูฮยอนด้วยความเขินสะท้าน ใบหน้าและดวงตาที่แสดงออกมันบอกซองมินได้อย่างชัดเจน ว่าผู้ชายตรงหน้ารักซองมินมากเพียงใด และจะเป็นอะไรไปถ้าซองมินจะยอมทำตามคำของของคยูฮยอนก็ในเมื่อเมื่อเลือกที่จะรักผู้ชายอย่างโจวคยูฮยอน ก็ต้องพร้อมและยอมเขาทั้งตัวและหัวใจ

                ซองมินหลับตาพริ้มเมื่อคยูฮยอนก้มหน้ามาหาในระยะประชิด ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันด้วยความแผ่วเบา แต่ราวกับมีไฟฟ้าแรงสูงเพราะถึงแม้จะเป็นการจูบแบบที่ริมฝีปากแตะกัน แต่ความร้อนในกายกับสูงขึ้นอย่างประหลาด คยูฮยอนค่อย ๆ จูบย้ำที่ริมฝีปากบางเบา ๆ ลิ้นหนาก็เริ่มไล้เลียกลีบปากบางอย่างขออนุญาต และด้วยสัณชาตญาณในร่างกายของซองมินทำให้ซองมินอ้าปากรับการรุกร้านจากคนตัวโตที่คร่อมร่างเขาอยู่ คยูฮยอนค่อย ๆ ละเลียดความหวานภายในโพรงปากของซองมินอย่างไม่รู้จักเบื่อ กลิ่นสตอเบอร์รี่ที่คงมาจากลิปสติกสีหวานที่ซองมินทาทำให้คยูฮยอนหลงมัวเมาอยู่กับรสจูบจนไม่อยากจะถอนตัวออกมา

                ซองมินที่เริ่มขาดอากาศหายใจเพราะการจูบมาราธอนดึงคอเสื้อของคยูฮยอนอย่างบอกให้รู้ว่าตนกำลังขาดอากาศหายใจ คยูฮยอนจึงจำต้องถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งราวกับเสียดายนักหนา คยูฮยอนจูบหน้าผากมนอย่างแสนรัก ไล้เรื่อยมาจนถึงพวงแก้มอิ่มที่ขึ้นสีแดงฝาดที่คยูฮยอนยังไม่แน่ใจว่าแดงเพราะอาการเขิน หรือเพราะแรงอารมณ์ คยูฮยอนหยุดประทับรอยจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนที่จะก้มลงต่ำไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาว คยูฮยอนขบเม้นลำคอขาวผ่องจนกลายเป็นรอยสีกลีบกุหลาบ คยูฮยอนอยากจะประทับรอยไปทั้งตัวของซองมิน เพื่อทำให้ทุกคนได้รู้ว่า ซองมินเป็นของเขา ของเขาคนเดียวเท่านั้น

                “อ่ะ อื้อ”

 เสียงครางหวานหลุดออกมาอีกครั้งเมื่อคยูฮยอนขบเม้มเบา ๆ ที่ติ่งหู และใช้ปลายลิ้นชอกชอนเข้าไปในรูหูบาง เรียกอาการตัวสั่นขนลุกซู่จากซองมินได้ไม่ยาก  คยูฮยอนพรมจูบไปทั่วลำคอไล้ต่ำจนมาถึงยอดอกสีชมพูที่ตั้งชูชันล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า กดจูบเบา ๆ ที่ยอดอก ก่อนจะอ้าปากครอบครองติ่งไตสีหวานนั้น ดูดดุนจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ ส่วนอีกข้างคยูฮยอนก็ไม่ปล่อยให้น้อยหน้า ใช้มือหนาบีบเค้นอย่างมันมือ นิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือบีบเค้นยอดอกจนมันตั้งชูชันแข่งกับมือหนา

                “อ่ะ อื้อ อ๊ะ อ่ะ อะ”

                ซองมินครางลั่นเมื่อคยูฮยอนดูดดึงยอดอกราวกับจะมีน้ำนมไหลออกมา ลิ้นร้อนก็ระรัวหยอกล้อกับยอดอกสีหวานสร้างความเสียวกระสันให้กับคนด้อยประสบการณ์อย่างซองมินเหลือเกิน คยูฮยอนจงใจใช้มือปัดป่ายไปโดนส่วนอ่อนไหวของซองมินจนซองมินกระตุก คยูฮยอนขบเม้มทำรอยรักไปทั่วร่างจนมาถึงขอบชั้นในสีขาวสะอาด คยูฮยอนพรูลมหายใจร้อนใส่แกนกายหวานที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ชั้นใน จนซองมินตัวสั่นระริก ทรมานเสียจนต้องกัดริมฝีปากเผื่อจะระบายความอึดอัดนี้ลงบ้าง

                “อ่ะ”

                ซองมินอุทานเสียงหลงเมื่อคยูฮยอนกระตุกชั้นในตัวบางให้หลุดออกคามือย่างง่ายดาย ทันทีที่แกนกายหวานปรากฏให้เห็น คยูฮยอนถึงกับหูตาพร่าเบลอ ทุกอย่างของซองมิน มันช่างสวยหวานไปเสียหมด ซองมินเองเมื่อเห็นสีหน้าของคยูฮยอนก็เขินอาย พยายามจะหุบขาเพื่อบดบังการมองเห็นของคยูฮยอนถึงรู้ว่ามันไม่ได้ผล แต่ซองมินก็จะทำเพราะตอนนี้ซองมินอายเหลือเกิน

                “ไม่เอาครับ ไม่ต้องอายนะครับคนดี”

                คยูฮยอนจับเข่ามนให้แยกออกจนเผยให้เห็นแกนกายสีหวานที่เริ่มชูชันขึ้นตามแรงอารมณ์ และช่องทางรักที่ปิดสนิท คยูฮยอนก้มลงจูบหัวเข่ามนอย่างปลอบประโลม ริมฝีปากหนาพรมจูบตามขาอ่อนจนมาถึงแกนกายสีหวาน คยูฮยอนกดจูบทักทายที่ปลายยอดปริ่มน้ำ แล้วก็ก้มลงครอบครอบแกนกายสีหวานนั้นจนเต็มโพรงปาก

                “อื้อออออ พะ พี่คะ ยู อื้อ อ่ะ อ๊ะ”

                คยูฮยอนค่อย ๆ ไล้เลียแกนกายสีหวานด้วยความอ่อนโยน แต่ก็แสนจะร้อนแรงเหลือเกินในความคิดและความรู้สึก ลิ้นร้อนดูดดุนจากโคนจรดปลาย เสียวซ่านเสียจนซองมินต้องใช้ปลายเล็บเท้าจิกเข้ากับโซฟา เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะแตะถึงปลายทาง แต่แล้วคยูฮยอนกลับหยุดทุกอย่างลง ซองมินปรือตามองคยูฮยอนที่จู่ ๆ ก็หยุดการกระทำทุกอย่างลง เป็นอันได้หน้าแดงซ่าน เมื่อเห็นแล้วว่าที่คยูฮยอนหยุดนั้นเป็นเพราะกำลังจัดกับอาภรณ์ของตัวเองอย่างเร่งรีบ ซองมินหลับตาปี๋เมื่อสายตากลมโตดันเห็นแกนกายใหญ่ที่ตั้งชูชันอยู่ บ่งบอกซองมินได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้คยูฮยอนต้องการมากเพียงใด

                ไม่รอให้เวลาผ่านไปนาน คยูฮยอนก็ลงมาทาบทับซองมินอีกครั้ง คยูฮยอนพลิกร่างซองมินให้นอนคว่ำลงกับโซฟา แล้วจับสะโพกอวบให้อยู่สูงในระดับสายตา คยูฮยอนเลียริมฝีปากตัวเองอย่างกระหายอยากเมื่อเห็นช่องทางสีหวานชัดเจนอยู่ตรงหน้า มือหนาแบะแก้มก้นทั้ง 2 ข้างให้แยกออกจากกันก่อนจะก้มลงส่งปลายลิ้นร้อนเข้าไปยังช่องทางสีหวานที่ปิดสนิท

                “อ๊า !! พี่ คะ คะ ยู อื้อออ อย่า อย่านะฮะ มันอื้อ อ่ะ”

                ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ซองมินไม่เคยได้รับมันกำลังให้ซองมินอยากจะระเบิดตัวเอง มันทั้งเสียวกระสัน ใจหนึ่งก็อยากให้คยูฮยอนหยุด แต่อีกใจก็อยากให้คยูฮยอนช่วยให้ซองมินหายอึดอัด คยูฮยอนผละออกจากช่องทางสีหวานก่อนจะส่งนิ้วแทรกเข้าไปทีละนิด

                “อื้อ อ่ะ อ้า อ่า”

                คยูฮยอนเร่งความเร็วในการระรัวนิ้วเมื่อรู้สึกว่าตนเองนั้นกดเจอเข้ากับจุดกระสันของซองมิน เรียกเสียงครางหวานได้อย่างดี และก่อนที่ซองมินจะแตะขอบสวรรค์ไปเสียก่อน คยูฮยอนก็จัดการดึงนิ้วของตัวเองออกแล้วจับซองมินให้พลิกมามองหน้ากัน กายหนาแทรกเข้าระหว่างขาขาวทั้ง 2 ข้าง ก่อนจะก้มลงมาจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน

                “ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี พี่จะอ่อนโยนกับซองมินนะครับ  ถ้าเจ็บก็ระบายมันกับร่างกายพี่ได้เลยนะครับ”

                คยูฮยอนเอ่ยปลอบแล้วจับมือทั้ง 2 ข้างของซองมินมาจับประสานไว้ที่ต้นคอของคยูฮยอน ก่อนที่กายหนาจะค่อย ๆ สอดเข้าไปในกายอวบของซองมิน

                “อื้อ เจ็บฮะ ผมเจ็บ”

                หลังจากที่คยูฮยอนดุนดันแกนกายใหญ่ได้มาเพียงครึ่งทาง ซองมินก็กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด มันเจ็บราวกับมีใครมาฉีกร่างกายเขาออกเป็นเสี่ยง ๆ น้ำตาหยดใสไหลลงมาจากหางตา คยูฮยอนก้มลงจูบซับน้ำตาให้อย่างงใจเย็น ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ตัวเขาแทบคลั่ง อยากจะจะกระแทกกายเข้าใส่ซองมินแรง ๆ ตามอารมณ์แต่คยูฮยอนก็ทำไม่ได้ คยูฮยอนอยากจะอ่อนโยนกับซองมินให้มากที่สุด อยากให้ครั้งแรกของเขาทั้ง 2 คนเป็นอะไรที่น่าจดจำมากกว่าความเจ็บปวด

                “อดทนหน่อยครับคนดี อึก”

                ซองมินเงยหน้ามองคยูฮยอนที่กำลังกัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์จนขึ้นเป็นสันกราม ซองมินรู้ว่าคยูฮยอนกำลังอดทน อดทนเพื่อที่จะอ่อนโยนกับซองมิน อดทนเพื่อให้ซองมินพบกับความสุขในอีกรูปแบบที่ซองมินไม่เคยมีประสบการณ์ แล้วทำไมซองมินจะอดทนเพื่อคยูฮยอนบ้างไม่ได้ล่ะ

                “เข้ามาเถอะฮะ เข้ามาสักที”

                คยูฮยอนนิ่งไปกับคำขอของซองมิน คยูฮยอนเห็นสายตาของซองมินมันสื่อถึงเขาได้ว่าซองมินเองก็เต็มใจที่จะรับสัมผัสจากเขา และพร้อมจะมีความสุขไปด้วยกัน คยูฮยอนก้มลงจูบซองมินอย่างร้อนแรงอีกครั้ง แล้วดันแกนกายหนาของตนเข้าไปจนสุด ซองมินจิกเล็บที่เริ่มจะยาวกับแผ่นหลังกว้างของคยูฮยอนจนเลือดซิบ แต่คยูฮยอนก็หาได้สนใจ คยูฮยอนแช่กายตัวเองไว้สักพักเพื่อให้ซองมินได้ปรับตัว เขาไม่ต้องการให้ซองมินต้องทนเจ็บมาก

                สะโพกหนาค่อย ๆ ขยับเข้าออกอย่างช้า ๆ จนร่างกายของซองมินคุ้นชิน สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกในจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นตามพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ แรงเสียจนร่างอวบสั่นไหว เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องแต่งตัว ซองมินซบหน้าลงกับซอกคอหนา ริมฝีปากแดงช้ำจากการขบเม้มเริ่มสั่น เมื่อความรู้สึกเสียวซ่านเข้าเล่นงาน

                “ฮึก อื้อๆ... ฮึก พะ...พี่คยู..ฮือออ”

                กายอวบสั่นไหวตามแรงกระแทกจากกายหนา เสียงครางหวานหูของซองมินยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบให้โหมกระพือขึ้นอีก

                “อืมมมม ซะ ซองมิน พี่รัก ซองมินนะครับ”

                คยูฮยอนครางเสียงพร่าในลำคอเมื่อรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่เริ่มรุนแรง คยูฮยอนกระแทกกายเข้าใส่ซองมินในจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นเสียจนร่างกายซองมินสั่นไหว มันรุนแรงและร้อนแรงเสียจนแทบจะเผาคยูฮยอนและซองมินให้แหลกเป็นจุณ

                “อืมมมม ซองมิน ซี๊ดดดด”

                “อื้อ..พี่คยู อื้อ มัน อื้อ ตรงนั้นมัน อื้อออ”

                ยิ่งซองมินครางเสียงหวานมากเท่าไหร่ คยูฮยอนยิ่งเพิ่มความเร็วมากเท่านั้น มือหนาก็คอยรูดรั้งแกนกายเล็กที่ใกล้จะปลดปล่อยเต็มที และเมื่อความเสียวซ่านที่โหมกระพือเข้าใส่ ทำให้คยูฮยอนกดสะโพกหนาเข้าใส่ในจังหวะหนัก ๆ ระรัวถี่ขึ้น

                “อ่ะๆๆ...อ๊า....”

                “อืมมมมมมมม ซองมินของพี่”

                แกนกายเล็กกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยคราบน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้อง เช่นเดียวกับคยูฮยอนที่ปลดปล่อยคราบน้ำรักเข้าสู่ภายในกายของซองมิน

                “แฮ่กๆ อืม”

                เสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนของซองมิน สร้างรอยยิ้มบางให้กับคยูฮยอนที่ยังคงแช่แกนกายของตนไว้ในตัวของซองมินอยู่ คยูฮยอนก้มลงพรมจูบซองมินอย่างแสนรัก ทำให้คยูฮยอนรับรู้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ บ่งบอกให้รู้ว่าคนใต้ร่างนั้นคงเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว คยูฮยอนยิ้มเต็มแก้มอย่างมีความสุข ความสุขที่เกิดขึ้นเพราะลีซองมิน